Το τέλος του πρωταθλήματος του 2018 σηματοδοτεί και το τέλος της δεύτερης “θητείας” του Κίμι Ραϊκόνεν στη Ferrari. Φεύγει ως ο τελευταίος οδηγός της Ferrari με τα εξής «κατορθώματα».
Είναι ο τελευταίος πρωταθλητής με Ferrari, το 2007 (από τότε έχει να σηκώσει κάποιος οδηγός της θρυλικήςομάδας το τρόπαιο), o τελευταίος νικητής σε αγώνα με Ferrari (Γκραν Πρι Αμερικής 2018), ο τελευταίος που έδωσε pole position στη Scuderia (Μόντσα 2018) και ο τελευταίος που οδηγούσε για την ιταλική ομάδα όταν το 2008 κατέκτησε το πρωτάθλημα κατασκευαστών. Ακόμα, μετά την αποχώρηση του Αλόνσο είναι ο μοναδικός οδηγός του grid που έχει τρέξει με V6, V8 αλλά και V10 κινητήρες.
Τα παραπάνω δεν είναι καθόλου άσχημα για έναν οδηγό που πλησιάζει τα 40 (στις 17 Οκτωβρίου έγινε 39 ετών) και έχει κατηγορηθεί κατά καιρούς ότι δεν έχει κίνητρο, ότι βαριέται και ότι δεν ενδιαφέρεται για οτιδήποτε πέρα από την οδήγηση αυτή καθ’ αυτή.
Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν τον βλέπουμε σχεδόν ποτέ να γελάει (δεν είναι τυχαίο το προσωνύμιο “Iceman”), οι απαντήσεις του στα media είναι λακωνικές ενώ χαρακτηριστικές είναι οι ιστορίες που τον συνοδεύουν με τις ακόλουθες να είναι από τις πιο αντιπροσωπευτικές.
Η πρώτη έχει να κάνει με το ντεμπούτο του το οποίο έγινε στην Αυστραλία το 2001. Συνήθως όταν κάποιος οδηγός πρόκειται να τρέξει για πρώτη φορά στη Formula 1 είναι αγχωμένος όμως τον Ραϊκόνεν οι άνθρωποι της ομάδας τον έψαχναν γιατί τον είχε πάρει ο ύπνος με 30 λεπτά να απομένουν μέχρι την εκκίνηση. Μάλιστα, σε εκείνον τον αγώνα κατάφερε να πάρει την έκτη θέση και τον πρώτο βαθμό της καριέρας του (τότε βαθμολογούνταν οι έξι πρώτοι).
Η δεύτερη χαρακτηριστική περίπτωση που δείχνει το πώς αντιμετωπίζει τα πράγματα είναι το 2006 όταν έλειψε από την ομιλία του Πελέ προς τιμήν του Σουμάχερ στη Βραζιλία. Τότε ο Γερμανός οδηγός είχε ανακοινώσει την αποχώρησή του και αυτός επρόκειτο να είναι ο τελευταίος του αγώνας. Όταν ρωτήθηκε πριν την εκκίνηση για ποιο λόγο έλειπε απάντησε με όλη την ειλικρίνεια του κόσμου ότι έπρεπε να πάει στην τουαλέτα…
Η τρίτη περίπτωση που είναι αντιπροσωπευτική του Ραϊκόνεν έγινε, επίσης, το 2006 όταν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει στον αγώνα του Μονακό από μηχανική βλάβη. Ο Φινλανδός πάρκαρε το μονοθέσιό του, βγήκε από αυτό και αντί να πάει στα pits κατευθύνθηκε προς το γιοτ του με την αγωνιστική φόρμα που φορούσε και απλά μπήκε στο τζακούζι.
Τέλος, δε θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε ίσως στην πιο γνωστή ατάκα που έχει ειπωθεί σε team radio. Αυτό έγινε στον αγώνα του Αμπού Ντάμπι το 2012, τον οποίο ο Κίμι κέρδισε. Μιλάμε για το “leave me alone, I know what I ‘m doing” (αφήστε με ήσυχο ξέρω τι πρέπει να κάνω) όταν η ομάδα για την οποία οδηγούσε-Lotus Renault-ήθελε να του δώσει οδηγίες σχετικά με τον Αλόνσο, που ακολουθούσε.
Πέρα από τις ιστορίες και τα ευτράπελα ο Κίμι – Ματίας Ραϊκόνεν, όπως είναι το πλήρες όνομά του, εντυπωσίασε ήδη από την πρώτη χρονιά στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού διαψεύδοντας όσους είχαν αμφιβολίες για αυτόν αφού πριν από την Αυστραλία του 2001 είχε εμπειρία μόλις 23 αγώνων με μονοθέσια. Ωστόσο, με τη μη αξιόπιστη και όχι ιδιαίτερα ανταγωνιστική Sauber εκείνης της χρονιάς κατάφερε να τερματίσει σε 10 από τους 17 αγώνες της σεζόν με καλύτερο αποτέλεσμα την 4η θέση στην Αυστρία και τον Καναδά και χειρότερο αποτέλεσμα τη 10η θέση στη Μόντσα. Στο τέλος της σεζόν είχε 9 βαθμούς με τους οποίους κατέλαβε τη 10η θέση στο πρωτάθλημα.
Τα αποτελέσματά του τράβηξαν την προσοχή της McLaren με την οποία έτρεξε από το 2002 μέχρι το 2006. Σε αυτό το διάστημα πέτυχε το πρώτο του βάθρο στο ντεμπούτο του με την ομάδα, στην Αυστραλία το 2002 ανεβαίνοντας στην τρίτη θέση, κάτι που επανέλαβε στο Γκραν Πρι Ευρώπης στην πίστα του Νίρμπουργκρινγκ καθώς και στο Γκραν Πρι Ιαπωνίας. Τελικά με 24 βαθμούς βρέθηκε στην 6η θέση στο τέλος του πρωταθλήματος. Το 2003 έμελλε να είναι πολύ καλύτερο αφού πέτυχε την πρώτη του νίκη στη Μαλαισία και στο τέλος της σεζόν βρέθηκε δεύτερος, μόλις 2 βαθμούς πίσω από τον πρωταθλητή Μίκαελ Σουμάχερ, θέση στην οποία βρέθηκε και το 2005 με πολύ μεγαλύτερη απόσταση από την κορυφή.
Το 2004 και το 2006 ήταν κακές χρονιές για τον Φινλανδό ο οποίος τερμάτισε στην 7η και 5η θέση αντίστοιχα.
Το 2007 έγινε η μετακίνηση στη Ferrari με την οποία έτρεξε συνολικά για 8 χρόνια. Από το 2007 μέχρι το 2009 και από το 2014 μέχρι το 2018. Την πρώτη του χρονιά στο Μαρανέλο ο Ραϊκόνεν κατάφερε να πάρει και τον μοναδικό τίτλο της καριέρας του με διαφορά μόλις 1 βαθμού από τους οδηγούς της McLaren, Χάμιλτον και Αλόνσο.
Το 2008 και το 2009 η Scuderia ήταν ολοένα και λιγότερο ανταγωνιστική με αποτέλεσμα μία 3η και μία 6η θέση στο πρωτάθλημα οδηγών. Φεύγοντας στο τέλος του 2009 ο Ραϊκόνεν δεν είχε ομάδα έτσι για δύο χρόνια ασχολήθηκε με το WRC όπου έτρεχε με Citroen C4 και Citroen DS3 καταλαμβάνοντας και τις δύο χρονιές τη 10η θέση. Μάλιστα, κατάφερε να κερδίσει και μία ειδική σε αυτά τα δύο χρόνια εμπλοκής.
Η επιστροφή στη Formula 1 έγινε με την ομάδα της Lotus – Renault με την οποία έτρεξε τις χρονιές 2012 και 2013 πετυχαίνοντας δύο νίκες. Στο Αμπού Ντάμπι το ’12 και στην Αυστραλία το ’13 ενώ το ’12 τερμάτισε στην τρίτη θέση στο πρωτάθλημα οδηγών.
Το 2014 άρχισε η δεύτερη θητεία του στη Scuderia η οποία ξεκίνησε με τον χειρότερο τρόπο αφού το μονοθέσιο δεν του ταίριαζε καθόλου με αποτέλεσμα να τερματίσει τη χρονιά στη 12η θέση έχοντας συγκεντρώσει μόλις 55 βαθμούς.
Από το 2015 ξεκίνησε η συνεργασία με τον Φέτελ με τον οποίο, σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, έχει άριστες σχέσεις ενώ και η απόδοσή του κάθε χρόνο γινόταν συνεχώς καλύτερη. Πρώτο επίτευγμα που έδειξε ότι η οδήγηση του Ραϊκόνεν επανερχόταν σε καλά επίπεδα ήταν η pole position στο Μονακό το 2017 όμως το αποκορύφωμα ήταν το 2018 με την pole position στη Μόντσα και τη νίκη στο Γκραν Πρι της Αμερικής.
Πλέον ο πρωταθλητής του 2007 επιστρέφει το 2019 εκεί από όπου ξεκίνησε αφού για τα επόμενα δύο χρόνια έχει υπογράψει συμβόλαιο με την Alfa Romeo – Sauber και πηγαίνει στη θέση του Σαρλ Λεκλέρκ ο οποίος παίρνει προαγωγή για τη Ferrari.
Η Sauber ανέκαθεν είχε καλές σχέσεις με τη Ferrari από την οποία προμηθεύεται επί σειρά ετών κινητήρες ενώ μετά τη χορηγία της Alfa Romeo οι σχέσεις μεταξύ των δύο εταιρειών έχουν γίνει ακόμα πιο στενές. Άλλωστε Ferrari και Alfa Romeo ανήκουν στον ίδιο όμιλο το Group FCA.
Η απομάκρυνση του Ραϊκόνεν και ο ερχομός του Λεκλέρκ στη θέση του ήταν μία απόφαση που είχε παρθεί από τον Σέρτζιο Μαρκιόνε, τον άνθρωπο που ήταν στο τιμόνι του ομίλου μέχρι τις 25 Ιουλίου του 2018 που έφυγε ξαφνικά για τη γειτονιά των αγγέλων.
Ήταν ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο του Σέρτζιο, που στόχος του ήταν να αναβαθμίσει το brand της Alfa Romeo μέσα από το μαγικό κόσμο της Formula 1.
Η νέα χρονιά, λοιπόν, έχει δύο μεγάλα ερωτηματικά. Από τη μία περιμένουμε να δούμε πόσο ακόμα θα ανέβει η απόδοση της Alfa Romeo – Sauber και τι αποτελέσματα θα φέρει ο Κίμι Ραϊκόνεν και από την άλλη αν ο νεαρός Μονεγάσκος Σαρλ Λεκλέρκ θα καταφέρει να αντέξει την πίεση που συνεπάγεται το να ανήκει κάποιος οδηγός στην ομάδα της Ferrari.
Όλα αυτά τα ερωτήματα θα απαντηθούν με το νέο πρωτάθλημα που ξεκινά το τριήμερο 15 - 17 Μαρτίου στην Αυστραλία.
