Ίσως να είναι το πεπρωμένο. Αλλιώς πώς μπορεί να εξηγηθεί ότι πιλότοι έχοντας κατακτήσει την κορυφή στη Formula 1 (παγκόσμιο τίτλο) στη συνέχεια της καριέρας τους οδήγησαν για τη Ferrari, αλλά ποτέ δεν γεύτηκαν τη σαμπάνια του πρωταθλητή.
Αφορμή για αυτήν την προσέγγιση είναι το τέλος της συνεργασίας της Ferrari με τον Φέτελ.
Ας γυρίσουμε πίσω τις σελίδες του ημερολογίου.
O Φέτελ λοιπόν ήρθε στη Ferrari έχοντας κατακτήσει 4 παγκόσμιους τίτλους, όλους με τη Red Bull. Στη Ferrari με το 2020 να μην έχει διεξαχθεί κανένα Γκραν Πρι λόγω Covid-19 (και δεν ξέρουμε πότε θα αρχίσει) ο Φέτελ κέρδισε 14 Γκραν Πρι, αλλά δεν κατάφερε να κάνει 5 τους τίτλους. Λέτε να κάνει την έκπληξη στην τελευταία του χρονιά στη Scuderia;
Πέντε χρόνια (2010-2014) έμεινε στο Μαρανέλο και ο Φερνάντο Αλόνσο. Ήρθε στη Ferrari επι Λούκα Μοντετζέμολο με δύο παγκόσμιους τίτλους, το 2005-2006 οδηγώντας για τη Renault επί εποχής Φλάβιο Μπριατόρε. Ο Αλόνσο κέρδισε 11 Γκραν Πρι με Ferrari, αλλά τίτλο δεν πήρε.
Ο Αλαίν Προστ διέσχισε τις πύλες που οδηγούν στο Μαρανέλο το 1990, έχοντας κατακτήσει 3 παγκόσμιους τίτλους με τη McLaren, 1985, 1986, 1989 και γίνεται ο πρώτος πιλότος στη Scuderia που υπογράφει συμβόλαιο μετά το θάνατο του Έντσο Φεράρι, το 1988.
Δύο σεζόν έμεινε στη Ferrari o Προστ σημειώνοντας μόνο 5 νίκες, χωρίς να σηκώσει το κύπελλο του παγκόσμιου πρωταθλητή.
Εξαίρεση αποτελούν ο Μίκαελ Σουμάχερ, που ήρθε στη Ferrari έχοντας κατακτήσει 2 παγκόσμιους τίτλους με τη Benetton (1994-1995) για να κατακτήσει στη συνέχεια άλλους 5 οδηγώντας τις κόκκινες βολίδες από το Μαρανέλο, όπως και παλαιότερα, ο Χουάν Μανουέλ Φάντζιο.
Αυτοί οι δύο είναι οι μόνοι πιλότοι που ήρθαν με τίτλους στη Ferrari και στη συνέχεια κατέκτησαν και άλλους με τα μονοθέσια της Scuderia Ferrari.
