Κάναμε κι εμείς τη διαδρομή Αθήνα – Πάτρα κι ομολογώ ότι ενθουσιαστήκαμε. Ένα έργο το οποίο έπρεπε να τελειώσει πρώτο. Μην κατηγορηθώ ως τοπικιστής, δεν έχω καμία σχέση με την Αχαϊα, αλλά ως Έλληνας αντιλαμβάνομαι ότι η Πάτρα αποτελεί πύλη εισόδου – εξόδου για το εμπόριο και αν θέλετε αποτελεί το bridge της Τουρκίας με την Ευρώπη, και δεν υπερβάλλω καθόλου με αυτά που γράφω. Οι Τούρκοι επιλέγουν να μην στέλνουν τα προϊόντα τους στην Δ. Ευρώπη από την Βουλγαρία και τα γνωστά εδάφη γι’ αυτούς, όπως της FYROM, Κοσσυφοπέδιο, Αλβανία, Βοσνία, Σερβία. Αφενός δεν υπάρχουν σύγχρονα οδικά δίκτυα, όπως η Εγνατία στην Ελλάδα και η Αθηνών – Πατρών, αφετέρου παρατηρούνται κλοπές εμπορευμάτων, στημένα μπλόκα της αστυνομίας για «μπαξίσι» και ανθεί η εγκληματικότητα σε μεγάλο βαθμό. Οπότε, Πάτρα, Ηγουμενίτσα αποτελούν τον πλέον ασφαλή ευρωπαϊκό – θαλάσσιο διάδρομο που οδηγεί στην Ευρώπη.
Η Αθηνών – Πατρών αποτελεί έναν ασφαλή δρόμο και το κόστος με τα διόδια, συμπεριλαμβανομένης της Αττικής Οδού, κυμαίνεται περί τα 16 ευρώ. Είμαι περίεργος ποιος θα «αποσβέσει» την ταλαιπωρία των κατοίκων της Δυτικής Ελλάδας και των φορτηγατζήδων. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ. Το επόμενο στοίχημα είναι η Πατρών – Πύργου. Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι σημαντικότατο και πρώτης προτεραιότητας λόγω της ασφαλούς διακίνησης των αγροτικών προϊόντων που προέρχονται από την περιοχή και κυρίως λόγω πρόσβασης της κρουαζιέρας που σκάει στην Κυλλήνη το καλοκαίρι στην ενδοχώρα. Σε δυόμιση ώρες από την Κυλλήνη οι τουρίστες θα μπορούν να παίρνουν πόζες με φόντο το Ερέχθειο και τον Παρθενώνα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα μεγάλα έργα είναι συνώνυμο της ανάπτυξης, αλλά τα πληρώνουμε ακριβά τα τιμημένα…
