Το πέμπτο Γκραν Πρι της χρονιάς ήταν ένας μονόλογος της Mercedes η οποία κυριάρχησε απόλυτα από την αρχή μέχρι το τέλος με τον Χάμιλτον να μην αφήνει περιθώριο για αμφισβήτηση σχετικά με τη νίκη αλλά και τον Μπότας να μην επιτρέπει σε κανέναν να τον απειλήσει για τη δεύτερη θέση.
Μπορεί ο Μπότας να είχε την pole position όμως η κακή του εκκίνηση σε συνδυασμό με την καλή των Χάμιλτον και Φέτελ τον έφερε ανάμεσά τους στο τέλος της ευθείας. Η έκβαση αυτής της τριπλής μάχης ήταν ο Βρετανός να πάρει την πρωτοπορία, ο Φινλανδός να βρεθεί στη δεύτερη θέση και ο Γερμανός στην τέταρτη, αφού ο Φερστάπεν που ακολουθούσε κατάφερε να εκμεταλλευτεί το μπλοκάρισμα του οδηγού της Ferrari και να τον προσπεράσει.
Από εκεί και πέρα οι διαφορές στην κορυφή παγιώθηκαν. Μοναδικός παράγοντας που φαινόταν να δίνει ενδιαφέρον ήταν οι προσπάθειες του Λεκλέρκ να βρεθεί μπροστά από τον team mate του, όμως μετά από λίγους γύρους και αυτή η μονομαχία έληξε με εντολή της ομάδας η οποία έλεγε στον Φέτελ να παραχωρήσει τη θέση του.
Μέχρι τα pit stop υπήρχαν μόνο κάποιες σποραδικές μάχες για τις πιο πίσω θέσεις όμως μετά τις αλλαγές ελαστικών οι Φέτελ και Λεκλέρκ βρέθηκαν και πάλι κοντά μεταξύ τους με αντίστροφη, όμως, σειρά. Ωστόσο, και αυτή η μάχη τελείωσε όπως η πρώτη.
Εκείνη τη στιγμή φαινόταν ότι δε θα υπάρξουν αλλαγές μέχρι το τέλος του αγώνα όμως οι Νόρις και Στρολ είχαν αντίθετη άποψη. Ο οδηγός της McLaren προσπάθησε να περάσει εκείνον της Racing Point στον 46ο γύρο όμως υπήρξε επαφή μεταξύ τους η οποία έβγαλε εκτός πίστας και τους δύο, φέρνοντας πολλά χαλίκια στην άσφαλτο. Αυτό προκάλεσε την είσοδο του αυτοκινήτου ασφαλείας δίνοντας τη δυνατότητα στον Χάμιλτον να κάνει ένα “δωρεάν” pit stop.
Το safety car ηγήθηκε του αγώνα μέχρι και τον 52ο γύρο. Στην επανεκκίνηση ο Χάμιλτον κατάφερε και πάλι να φύγει πολύ καλά με τον Μπότας να κρατάει τη δεύτερη θέση και τον Φερστάπεν την τρίτη. Οι δύο Ferrari έμειναν σε παράταξη όμως πιο πίσω είχαμε μάχη ανάμεσα στις δύο Haas με τον Γκροσζάν να αναγκάζεται στην πρώτη στροφή να συνεχίσει ευθεία. Ο Γάλλος αναγκάστηκε στην ίδια κίνηση τρεις συνεχόμενες φορές αφού με τις μάχες έχανε διαρκώς τη γραμμή του στην πρώτη στροφή.
Μόλις καθάρισε το τοπίο οι διαφορές άρχισαν και πάλι να ανοίγουν. Πλέον, μέχρι το τέλος του αγώνα οι μοναδικές μονομαχίες ήταν ανάμεσα στους Γκροσζάν, Άλμπον και Ρικιάρντο με τους τρεις οδηγούς να τερματίζουν με αυτή τη σειρά και τον Γάλλο να παίρνει τον 1 βαθμό της δέκατης θέσης αφού λόγω των μαχών τον προσπέρασε ο Κβίατ.
Η τελική κατάταξη ήταν Χάμιλτον, Μπότας, Φερστάπεν, Φέτελ, Λεκλέρκ, Γκασλί, Μάγκνουσεν, Σάινθ, Κβίατ και Γκροσζάν.
Με αυτό το 1-2 η Mercedes διεύρυνε το ρεκόρ όσον αφορά τους πρώτους αγώνες της χρονιάς και ισοφάρισε το δικό της και της Ferrari. Η γερμανική ομάδα έχει καταφέρει 5 συνεχόμενα 1-2 άλλες δύο φορές. Η πρώτη ήταν το 2014 σε Μαλαισία, Μπαχρέιν, Κίνα, Ισπανία και Μονακό. Η δεύτερη ήταν στους τέσσερις τελευταίους αγώνες του 2015 και τον πρώτο του 2016. Πρόκειται για Η.Π.Α., Μεξικό, Βραζιλία, Αμπού Ντάμπι και Αυστραλία.
Η Ferrari το ίδιο ρεκόρ το έχει κάνει το 1952 και το 2002. Στην πρώτη περίπτωση οι αγώνες ήταν σε Βέλγιο, Γαλλία, Βρετανία, Γερμανία και Ολλανδία. Τη δεύτερη ήταν σε Ουγγαρία, Βέλγιο, Ιταλία, Η.Π.Α. και Ιαπωνία.
Δυστυχώς για το θέαμα η αυτοκρατορία της Mercedes δείχνει να είναι πιο ισχυρή από ποτέ και στην κορυφή το μόνο ενδιαφέρον που έχει μείνει είναι η μάχη μεταξύ Χάμιλτον και Μπότας. Ελπίζουμε στους επόμενους αγώνες κάποια εκ των Ferrari και Red Bull να πλησιάσουν τους Γερμανούς ώστε να έχουμε περισσότερο ανταγωνισμό. Βέβαια, στο Μονακό είναι πολύ πιθανό να δούμε τους “ταύρους” ανεβασμένους, όμως αυτό θα οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι το μονοθέσιό τους παραδοσιακά τα πηγαίνει καλά στις κλειστές πίστες λόγω της φιλοσοφίας που ακολουθείται στο σχεδιασμό του, οπότε ασφαλή συμπεράσματα θα μπορούμε να έχουμε από τον Καναδά και μετά.
