Το κλείσιμο της σεζόν του 2018 σηματοδότησε και το τέλος της καριέρας του Φερνάντο Αλόνσο ο οποίος από πολλούς έχει θεωρηθεί ένας από τους καλύτερους οδηγούς της γενιάς του και όχι άδικα καθώς τα δύο πρωταθλήματα που κατέκτησε δεν αποτελούν μικρό επίτευγμα.
Ο Ισπανός με καταγωγή από το Οβιέδο γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου του 1981 και μπήκε για πρώτη φορά σε καρτ στην ηλικία των τριών ετών. Το εν λόγω καρτ ήταν κατασκευασμένο από τον πατέρα του για τη μεγαλύτερη αδερφή του Αλόνσο όμως εκείνη αδιαφόρησε.
Από εκεί και μετά η ενασχόλησή του με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό γινόταν όλο και πιο έντονη μέχρι που το 1999 κατέκτησε το πρωτάθλημα Euro Open by Nissan ενώ το 2000 τερμάτισε στην τέταρτη θέση του πρωταθλήματος International Formula 3000.
Ήδη από το 2000 αλλά και το 2001 ο Αλόνσο ήταν οδηγός δοκιμών της Benetton και με τις εμφανίσεις του κέρδισε μία θέση στη Formula 1 οπότε από το 2001 βρέθηκε πίσω από το τιμόνι της Minardi PS01 η οποία, όμως, έπασχε τόσο στον τομέα της ταχύτητας όσο και της αξιοπιστίας με συνέπεια τα αποτελέσματα να μην είναι ικανοποιητικά ωστόσο στις κατατακτήριες δοκιμές η διαφορά με τον team mate του, Τάρσο Μαρκέθ, ήταν εμφανής ήδη από τον πρώτο αγώνα στην Αυστραλία με τον χρόνο του να είναι 2.6 δευτερόλεπτα ταχύτερος.
Το 2002 ο μάνατζέρ του, Φλάβιο Μπριατόρε προσπάθησε να του δώσει θέση επίσημου οδηγού στην Benetton η οποία, όμως, εξαγοράστηκε από τη Renault που επέλεξε ως οδηγικό δίδυμο τους Γιάρνο Τρούλι και Τζένσον Μπάτον.
Τελικά ο Αλόνσο κατάφερε να πάρει θέση επίσημου οδηγού στη γαλλική ομάδα το 2003 στη θέση του Μπάτον. Με αυτή την ομάδα έμελλε να κατακτήσει τα δύο πρωταθλήματα της καριέρας του το 2005 και το 2006.
Το 2007 έκανε τη μετάβαση στη McLaren όμως τα πολύ καλά αποτελέσματα του rookie, Χάμιλτον, δημιούργησαν έντονη κόντρα η οποία οδήγησε στην απώλεια του πρωταθλήματος τόσο για τον ίδιο όσο και για τον Βρετανό team mate του με τον οποίο ισοβάθμισε μόλις ένα βαθμό πίσω από τον Κίμι Ραϊκόνεν.
Με το κλίμα στη McLaren να είναι βαρύ ο Ισπανός επέστρεψε στη Renault της οποίας η δυναμικότητα δεν είχε καμία σχέση με το 2006. Ο Αλόνσο έτρεξε και το 2009 στη Renault και το 2010 έκανε τη μεταγραφή στη Ferrari όμως ήταν άτυχος αφού την πέτυχε σε “πέτρινα” χρόνια. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι τα μονοθέσια των Ιταλών δεν ήταν τα πιο γρήγορα στο grid κατάφερε κυρίως το 2010 και το 2012 να έχει επαφή με την κορυφή τερματίζοντας και στις δύο περιπτώσεις δεύτερος χάνοντας το πρωτάθλημα στον τελευταίο αγώνα ενώ στη δεύτερη θέση βρέθηκε και το 2013 αλλά πιο μακριά από την πρώτη θέση.
Το 2014 που η Formula 1 μπήκε στην υβριδική εποχή ήταν η χειρότερη χρονιά του Αλόνσο στα κόκκινα αφού τερμάτισε στην έκτη θέση κάτι που τον έκανε να θελήσει να αλλάξει και πάλι ομάδα επιστρέφοντας στη McLaren η οποία από το 2015 θα προμηθευόταν κινητήρες από τη Honda, μια συνεργασία που δεν απέδωσε καρπούς ποτέ.
Τα άσχημα αποτελέσματα και οι πολλές εγκαταλείψεις από τη μία και οι πιέσεις του Αλόνσο από την άλλη έκαναν τη McLaren να αλλάξει προμηθευτή κινητήρα και να πάει στη Renault το 2018 όμως η βελτίωση ήταν μικρή.
Φτάνοντας στα 37 και βλέποντας την ομάδα να μην έχει προοπτική να του δώσει ανταγωνιστικό μονοθέσιο ο Αλόνσο ανακοίνωσε πριν από λίγους μήνες ότι δε θα συμμετείχε στο πρωτάθλημα του 2019 αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να επιστρέψει το 2020.
Ταυτόχρονα με τη Formula 1 ο Αλόνσο έχει στρέψει το ενδιαφέρον του στην κατάκτηση του λεγόμενου triple crown, δηλαδή την επίτευξη νίκης στους τρεις πιο σημαντικούς αγώνες του παγκόσμιου motorsport. Πρόκειται για το Γκραν Πρι του Μονακό, τις 24 ώρες του Λε Μαν και τα 500 μίλια της Ινδιανάπολης. Το πρώτο ο Ισπανός οδηγός το έχει καταφέρει δύο φορές και το δεύτερο το πέτυχε φέτος με την Toyota.
Όσον αφορά τον αγώνα στην Ινδιανάπολη συμμετείχε το 2017 όμως εγκατέλειψε από κινητήρα έχοντας σοβαρές πιθανότητες να κερδίσει. Ωστόσο, έχει ανακοινωθεί επίσημα ότι θα τρέξει στον αγώνα του 2019 με την ομάδα της McLaren. Εν τω μεταξύ έχει τρέξει και στις 24 ώρες της Daytona πετυχαίνοντας τον ταχύτερο γύρο στην κατηγορία LMP2.
Συνολικά στην καριέρα του στη Formula 1 ο Αλόνσο έχει κερδίσει 32 φορές, έχει ανέβει 97 φορές στο βάθρο, έχει κατακτήσει 22 pole positions και έχει πετύχει 23 φορές τον ταχύτερο γύρο του αγώνα νούμερα που τον βάζουν ψηλά στις λίστες με τα στατιστικά.
