Όλοι έχουμε βιώσει, ιδιαίτερα ως νέοι οδηγοί, το άγχος της εκτέλεσης ελιγμών, υπό τις οδηγίες των εντεταλμένων υπαλλήλων του πλοιοκτήτη, κατά την επιβίβασή μας και προκειμένου να σταθμεύσουμε εντός του πλοίου. Επίσης, όλοι έχουμε αναρωτηθεί ποιος ευθύνεται σε περίπτωση που κατά την εκτέλεση αυτών των ενεργειών - ελιγμών, προκληθεί ζημία σε άλλο ή/και στο δικό μας όχημα.
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν είναι εύκολη και η απάντηση μπορεί να ποικίλει βάσει πλειάδας συνισταμένων. Προς καλύτερη κατανόηση, θα αναφέρουμε αυτό που θεωρούμε πως ισχύει ως γενικός κανόνας.
Το κρίσιμο γεγονός, από το οποίο κρίνεται η ύπαρξη ή μη ευθύνης του πλοιοκτήτη ή και ενδεχομένως και του ίδιου του υπαλλήλου, είναι η εκτέλεση των ενεργειών - ελιγμών από τον ίδιο τον κάτοχο του οχήματος και κατόπιν εντολών των εν λόγω υπαλλήλων.
Στα πλαίσια της σύμβασης μεταφοράς, συνάπτεται σιωπηρώς (στις περισσότερες περιπτώσεις) ο όρος πως ο κάτοχος του οχήματος θα επιβιβάσει το όχημα εντός του πλοίου και θα σταθμεύσει σε θέση και με τρόπο που θα του υποδείξουν οι υπάλληλοι του πλοιοκτήτη. Αντίστοιχα, οι υπάλληλοι οφείλουν να δώσουν τέτοιες εντολές στον κάτοχο του οχήματος κατά την είσοδο και στάθμευση, έτσι ώστε αν τις ακολουθήσει ο κάτοχος του οχήματος να μην προκληθεί καμία ζημία σε κανένα όχημα εντός του πλοίου.
Εάν κάποιο από τα δύο μέρη παραβεί τους όρους της συμφωνίας, τότε θεμελιώνεται αντίστοιχα και η ευθύνη. Μπορούμε, λοιπόν, να αναφέρουμε δύο εναλλακτικά σενάρια για να διαπιστώσουμε τον τρόπο θεμελίωσής της.
Πρώτον, εάν ο κάτοχος του οχήματος δεν εκτελέσει ορθά τις ενέργειες, τις οποίες εντέλλεται να πράξει από τους υπαλλήλους, και ως αποτέλεσμα των πράξεών ή παραλείψεών του προκαλέσει ζημία σε άλλο όχημα, τότε ευθύνεται εκείνος για αυτή τη ζημία, όπως και για τη ζημία που, τυχόν, υπέστη και το δικό του αυτοκίνητο. Σε αυτό το σημείο, να αναφέρουμε πως χρειάζεται να δίδεται προσοχή κατά τη σύναψη της ασφαλιστικής μας σύμβασης ώστε να μην εξαιρούνται τα ατυχήματα εντός πλοίου.
Δεύτερον, εάν ο κάτοχος του οχήματος εκτελέσει ορθά τις ενέργειες, τις οποίες εντέλλεται από τους εν λόγω υπαλλήλους, και ως αποτέλεσμα αυτών προκληθεί ζημία σε τρίτο όχημα, τότε για τη ζημία που υπέστη το τρίτο όχημα και, τυχόν, και το όχημα του κατόχου, ευθύνεται ο πλοιοκτήτης.
Εννοείται, πως είναι δυνατόν η ευθύνη να επιμερίζεται και στα δύο μέρη, ανάλογα με το βαθμό που το πταίσμα έκαστου μέρους επέφερε το ζημιογόνο γεγονός. Σε περίπτωση, δε, δόλου ή βαριάς αμέλειας κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, οι υπάλληλοι είναι δυνατόν να ευθύνονται και προσωπικά.
Τέλος, είναι σημαντικό να αναφέρουμε, πως ο πλοιοκτήτης, ανάλογα τον τύπο του πλοίου και τον πλου που αυτό θα τελέσει, διεθνή ή εσωτερικό, ενδέχεται να απολαμβάνει βάσει νόμου απαλλαγή από την ευθύνη του, συνήθως από ένα ποσό και έπειτα. π.χ., σε περίπτωση που το πλοίο εκτελεί πλου προς Ιταλία, ήτοι διεθνή πλου, το ποσό της αποζημίωσης δεν μπορεί να υπερβεί τα 15.000,00€, περίπου.
Επίσης, σε περίπτωση ζημίας, μπορούμε ως ζημιωθέντες να στραφούμε απευθείας και κατά της ασφαλιστικής του πλοιοκτήτη.
Πάνος Κορκόβελος
