Από το 2014 που η Formula 1 μπήκε στην υβριδική εποχή ο Λιούις Χάμιλτον έχει χάσει μόνο ένα πρωτάθλημα, εκείνο του 2016 το οποίο πήγε στον team mate του στη Mercedes, Νίκο Ρόσμπεργκ.
Επιπλέον, έχει κερδίσει τους 57 από τους 109 αγώνες, νούμερο που μεταφράζεται σε ποσοστό 52.29%.
Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι ο μέχρι πριν το 2014 μία φορά παγκόσμιος πρωταθλητής (2008 με McLaren – Mercedes), να έχει προσθέσει στην τροπαιοθήκη του άλλες τέσσερις κούπες, ισοφαρίζοντας τα πέντε πρωταθλήματα του Χουάν Μανουέλ Φάντζιο και να ετοιμάζεται για ακόμα μία, αφού και φέτος η υπεροχή τόσο του ίδιου όσο και της Mercedes, είναι καθολική.
Σίγουρα οι αριθμοί είναι εντυπωσιακότατοι και κανείς δεν μπορεί να τους αμφισβητήσει, όμως ο Χάμιλτον είτε από τύχη, είτε από ικανότητα, είχε το πλεονέκτημα να βρίσκεται αυτά τα χρόνια στην ομάδα που έχει κατακτήσει πέντε συνεχόμενα double και που πηγαίνει ολοταχώς προς το έκτο. Έτσι μερίδα των φίλων της Formula 1 θεωρούν ότι ο Βρετανός ήταν απλά τυχερός και “χρωστάει” τα ρεκόρ και τις νίκες του στο αυτοκίνητο και την ομάδα της Mercedes.
Τι έχει να πει ο ίδιος σχετικά με αυτό;
Σε σχετική ερώτηση ο Βρετανός απάντησε ότι δεν τον στεναχωρεί αυτή η άποψη. “Στην πραγματικότητα, δε με νοιάζει. Και δεν το λέω αυτό με την αρνητική έννοια, απλά δεν το αφήνω να με επηρεάσει. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει την άποψή του. Ωστόσο, δε θα είναι αυτό το κριτήριο του αν κάνω ή όχι καλή δουλειά.”
“Ξέρω πώς αποδίδω και αν τα έχω καταφέρει καλά ή όχι καθώς και αν είχα κάτι παραπάνω να δώσω, μετά από κάθε αγώνα. Ξέρω τη φοβερή δουλειά που κάνουμε με την ομάδα μου και ξέρω πότε δεν έχω πάει καλά κάποιο αγωνιστικό τριήμερο. Σε κάθε περίπτωση, απολαμβάνω την οδήγηση.”
“Στη Formula 1 είναι δύσκολο για κάποιον να ξέρει τη σωστή απάντηση στο αν η επιτυχία έρχεται από το αυτοκίνητο ή τον οδηγό, επειδή είμαστε μόνο 20 άνθρωποι στον κόσμο που οδηγούμε σε αυτό το πρωτάθλημα. Δυστυχώς δεν υπάρχει η δυνατότητα για κάποιον να μπει και να οδηγήσει κάποιο από τα μονοθέσια τη στιγμή της έντασης, όπως το κάνουμε εμείς.”
“Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο οποιοσδήποτε μπορεί να παίξει μπάσκετ ή τένις ή κάποιο άλλο άθλημα και να δει πώς είναι αλλά δεν έχει την ευκαιρία να βρεθεί πίσω από το τιμόνι ενός μονοθεσίου. Ακόμα κι εγώ κάποιες φορές πηγαίνω για μπάσκετ και νομίζω ότι “είμαι” ο ΛεΜπρον Τζέιμς ή παίζω τένις και όταν πετύχω κάποιο δύσκολο σερβίς νιώθω κάπως πιο κοντά στον Φέντερερ για ένα δευτερόλεπτο.”
“Όμως δεν μπορείτε να μπείτε σε ένα αυτοκίνητο της Formula 1, να κάνετε έναν γύρο και να σκεφτείτε ότι κάπως έτσι θα το έκανε και ο Χάμιλτον. Κατά συνέπεια είναι πιο δύσκολο για τον κόσμο να ταυτιστεί και να διακρίνει τις διαφορές μεταξύ μας, ειδικά όταν κινούμαστε στο όριο. Από την άλλη υπάρχουν άνθρωποι που θαυμάζουν αυτό που βλέπουν γιατί αποτελεί ένα πολύ ωραία θέαμα, αλλά και επειδή από πίσω κρύβεται πάρα πολλή τεχνολογία την οποία είναι σε θέση να κατανοήσουν.”
