Η Formula 1 φεύγει για λίγο από την Ευρώπη και πηγαίνει στον Καναδά για τον έβδομο αγώνα της χρονιάς, μία χώρα με πλούσια αγωνιστική παράδοση η οποία φιλοξενεί Γκραν Πρι από το 1961.
Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι όλα αυτά τα χρόνια, μόνο τρεις φορές δεν υπήρχε ο Καναδάς στο καλεντάρι της Formula 1, το 1975, το 1987 και το 2009. Η χώρα της Βόρειας Αμερικής έχει φιλοξενήσει τον αγώνα σε τρεις διαφορετικές τοποθεσίες. Αρχικά στην πίστα Mosport Park, μετά στη Mont-Tremblant και πλέον στη Gilles Villeneuve, αν και η τελευταία τα πρώτα χρόνια που χρησιμοποιήθηκε είχε το όνομα Circuit Île Notre-Dame και ελαφρώς διαφορετική χάραξη. Το παράδοξο είναι ότι ενώ αγώνες της Formula 1 γίνονται από το 1961, στο πρωτάθλημα ξεκίνησαν να προσμετρούν από το 1967. Μέχρι τότε οι προδιαγραφές ήταν ίδιες με τους υπόλοιπους αγώνες, αλλά δεν υπήρχε κανένα βαθμολογικό ενδιαφέρον.
Η πίστα που ξέρουμε ξεκίνησε να χρησιμοποιείται το 1978 με τον ντόπιο ήρωα, Ζιλ Βιλνέβ, να κερδίζει στην πίστα που έμελλε να πάρει το όνομά του. Βέβαια, αυτό έγινε το 1982, μετά τον θάνατο του Καναδού οδηγού της Ferrari στις κατατακτήριες του Ζόλντερ, στο Βέλγιο.
Το σιρκουί Gilles Villeneuve είναι κατασκευασμένο εν μέρει πάνω σε ένα τεχνητό νησί το οποίο δημιουργήθηκε για τις ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων του 1976. Χαρακτηριστικά, από τη στροφή 10, μέχρι τη γραμμή εκκίνησης/τερματισμού και τη στροφή 2, η χάραξη πάει παράλληλα με το κωπηλατοδρόμιο, το οποίο στα μακρινά πλάνα κατά τη διάρκεια της τηλεοπτικής μετάδοσης είναι εύκολα ορατό.
Στον περιβάλλοντα χώρο της πίστας υπάρχει πάρκο στο οποίο υπάρχει μεγάλος αριθμός από κάστορες και μαρμότες. Τις μέρες πριν τον αγώνα οι διοργανωτές προσπαθούν να τα μεταφέρουν σε ένα παρακείμενο νησάκι όμως πάντα κάποια θα ξεφύγουν. Κατά συνέπεια δεν είναι ασυνήθιστο να δούμε κάποιο από αυτά τα ζωάκια να περνάει την πίστα την ώρα των δοκιμών, των κατατακτήριων ή και του αγώνα. Το 2007 ο Άντονι Ντάβιντσον που τότε έτρεχε με Super Aguri χτύπησε μία μαρμότα την ώρα που ήταν τρίτος και αναγκάστηκε να μπει στα pits για να αλλάξει πτέρυγα. Το 2018 ήταν η σειρά του Γκροσζάν να χτυπήσει μια μαρμότα. Ευτυχώς για τον ίδιο αυτό συνέβη στη δεύτερη περίοδο των ελεύθερων δοκιμών οπότε δεν επηρέασε τον αγώνα του.
Η χάραξη του Καναδά ευνοεί τα μονοθέσια με ισχυρούς κινητήρες επειδή έχει μεγάλες ευθείες μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει εκείνη που ενώνει το hairpin, δηλαδή τη στροφή 180 μοιρών με το τελευταίο chicane.
Η πίστα έχει τρία ιδιαίτερα σημεία. Το πρώτο είναι οι στροφές 1 και 2 που ως σύνολο φέρουν το όνομα του Άιρτον Σένα. Το επόμενο χαρακτηριστικό σημείο είναι η στροφή 10. Πρόκειται για το hairpin που αναφέραμε προηγουμένως στο οποίο οι οδηγοί μπορούν να στρίψουν με πολλές διαφορετικές γραμμές. Αυτό σημαίνει ότι βλέπουμε αρκετές προσπεράσεις σε αυτό το σημείο. Αν οι οδηγοί δεν τα καταφέρουν εδώ, προσπαθούν να πλασαριστούν με τέτοιο τρόπο ώστε να έχουν πλεονέκτημα στην ευθεία και στον έντονο φρενάρισμα με το οποίο εκείνη τελειώνει.
Σε αυτή τη στροφή το 2007 ο Ρόμπερτ Κούμπιτσα είχε ένα από τα τρομακτικότερα ατυχήματα των τελευταίων ετών. Μετά από επαφή με τον Γιάρνο Τρούλι στον γύρο 27 το μονοθέσιο απογειώθηκε και προσέκρουσε στον τοίχο που χωρίζει τις δύο πλευρές της στροφής με ταχύτητα 300.13 χλμ./ώρα και υπό γωνία 45 μοιρών με αποτέλεσμα να δεχτεί 75G επιβράδυνσης. Στη συνέχεια το αυτοκίνητο στριφογύρισε πάρα πολλές φορές και σταμάτησε στον τοίχο που βρισκόταν στην εξωτερική πλευρά της στροφής. Το γεγονός ότι από ένα τέτοιο ατύχημα ο Πολωνός έπαθε μόνο μια ελαφριά διάσειση και ένα διάστρεμμα στον αστράγαλο δείχνει πόσο ασφαλή ήταν ήδη από τότε τα μονοθέσια.
Το τέλος της ευθείας ορίζεται από το chicane που δημιουργείται από τις στροφές 13 και 14 στην έξοδο της οποίας βρίσκεται το, ίσως, πιο διάσημο σημείο της πίστας. Πρόκειται για έναν τοίχο από τον οποίο οι οδηγοί περνάνε σχεδόν ακουμπώντας τον προκειμένου να “κουβαλήσουν” περισσότερη ταχύτητα στο προηγηθέν chicane. Από το 1999 και μετά το συγκεκριμένο σημείο ονομάζεται τοίχος των πρωταθλητών επειδή επάνω του τελείωσε ο αγώνας 3+1 πρωταθλητών. Οι τρεις που είχαν κατακτήσει τον τίτλο της Formula 1 είναι οι Μίκαελ Σουμάχερ, Ντέιμον Χιλ και Ζακ Βιλνέβ ενώ ο +1 είναι ο Ρικάρντο Ζόντα που είχε αναδειχθεί πρωταθλητής στην κατηγορία FIA GT. Στα επόμενα χρόνια από τον τοίχο δε γλίτωσαν οι Νίκο Ρόσμπεργκ, Τζένσον Μπάτον και Σεμπάστιαν Φέτελ αλλά και οι Ζουάν Πάμπλο Μοντόγια και Κάρλος Σάινθ.
Εδώ έχει διεξαχθεί και ο μεγαλύτερος σε διάρκεια αγώνας στην ιστορία της Formula 1. Πρόκειται για το Γκραν Πρι του 2011 το οποίο έγινε σε συνθήκες καταρρακτώδους βροχής σε ένα ποσοστό της διάρκειάς του, εμφανίστηκε έξι φορές το αυτοκίνητο ασφαλείας, είχε διακοπή λόγω της πάρα πολύ έντονης βροχής που ξεπέρασε τις δύο ώρες, ενώ η συνολική διάρκεια του αγώνα έφτασε τις τέσσερις ώρες, τέσσερα λεπτά και 39 δευτερόλεπτα.
Σε αυτόν τον ανατρεπτικό αγώνα νικητής αναδείχθηκε ο Μπάτον με προσπέραση επί του Φέτελ στον τελευταίο γύρο, παρά το γεγονός ότι στο μέσον του αγώνα είχε βρεθεί στην 21η και τελευταία θέση. Βέβαια, αυτό δείχνει και πόσο ανατρεπτικό ήταν το συγκεκριμένο Γκραν Πρι, αφού μέσα σε λιγότερο από τους μισούς γύρους ο Βρετανός κατάφερε να βρεθεί από τελευταίος, πρώτος. Σε αυτόν τον αγώνα καταγράφηκε η χαμηλότερη μέση ταχύτητα για νικητή αγώνα στην ιστορία της Formula 1 με 74.864 χλμ./ώρα καθώς και τα περισσότερα pit stops για νικητή αγώνα αφού ο οδηγός της McLaren μπήκε έξι φορές στα pits.
Όσον αφορά τα στατιστικά, ο Μίκαελ Σουμάχερ έχει τις περισσότερες νίκες με εφτά και ακολουθεί ο Χάμιλτον με έξι και ο Νέλσον Πικέ με τρεις. Σε επίπεδο κατασκευαστή η Ferrari έχει 14 νίκες με τη McLaren ακριβώς πίσω της με 13 και τη Williams στην τρίτη θέση με 7. Ο ταχύτερος γύρος που έχει καταγραφεί ποτέ ανήκει στον Φέτελ που πήρε την pole position του 2018 με χρόνο 1:10.764, ενώ στο πλαίσιο αγώνα ο ταχύτερος ήταν ο Φερστάπεν με 1:13.864.
Φέτος θα είναι η 56η φορά που ο Καναδάς φιλοξενεί αγώνα της Formula 1 και η 50η που προσμετράται στο πρωτάθλημα. Οι διαθέσιμες από την Pirelli γόμες θα είναι όπως σε κάθε αγώνα οι μαλακή, μεσαία και σκληρή τις οποίες οι Ιταλοί έχουν αντιστοιχήσει με τις C3, C4 και C5. Αυτό σημαίνει ότι οι οδηγοί θα έχουν στη διάθεσή τους τα τρία πιο μαλακά ελαστικά μεταξύ των πέντε που έχει συνολικά φτιάξει η εταιρεία για το φετινό πρωτάθλημα, προκειμένου να καλύψουν τους 70 γύρους που απαιτούνται.
Το Γκραν Πρι του 2019 θα διεξαχθεί το τριήμερο 7 – 9 Ιουνίου με τον αγώνα της Κυριακής να ξεκινάει στις 21:10 ώρα Ελλάδος, λόγω της διαφοράς που έχουμε με τον Καναδά.
